Tablica upamiętni założyciela grójeckich Szarych Szeregów Ludwika Michalskiego

Michalski Ludwik - ur. 14 sierpnia 1912 roku we wsi Wojny, zmarł 27 maja 1985 roku, pochowany w Rembertowie.  W ramach swojej działalności przyjął pseudonimy  „Fil”, „Szer”

Był nauczycielem związanym z Grójeckim, zamieszkaniem, pracą zawodową oraz działalnością harcerską, a także konspiracyjną. Komendant Hufca ZHP, później oddziału Szarych Szeregów, członek Związku Walki Zbrojnej, por. Armii Krajowej w pow. grójeckim, współpracownik Komendy Głównej Szarych Szeregów, kwatermistrz batalionu „Zośka”.

Od początku kariery zawodowej jako nauczyciel, tworzył oraz umacniał szeregi ZHP. W 1936r. władze oświatowe przeniosły go Publicznej Szkoły Powszechnej nr 3 im Piotra Skargi w Grójcu, gdzie dzięki jego zapobiegliwości i wysiłkom harcerstwo w tej szkole rozwinęło się.

W 1937 rozpoczął studia, które przerwała wojna. Powróciwszy z kampanii wrześniowej,  zorganizował w październiku 1939 spotkanie zaufanych harcerzy starszych. Powołał konspiracyjną organizację młodzieży męskiej „Wolni” i przyjął ps. „Fil”. W kwietniu 1940 młodzi chłopcy zostali podporządkowani komendzie Szarych Szeregów.

Ludwik Michalski, będąc w Grójcu, podczas wojny prowadził tajne komplety, współredagował konspiracyjną gazetkę SzSz pt. „Na Posterunku”, przez pewien czas, w jego mieszkaniu przy ul. Laskowej, pracowała tajna radiostacja AK.

W styczniu 1944, w związku z grożącym mu aresztowaniem, opuścił Grójec i nawiązał kontakt z hm. Stanisławem Broniewskim, ps „Orsza” i stał się współpracownikiem Kwatery Głównej, przyjmując ps. „Szer”.

Będąc w Warszawie brał udział w akcjach dywersyjnych z ramienia batalionu „Zośka”. Podczas Powstania Warszawskiego włożył dużo wysiłku w umundurowanie i wyżywienie powstańców.

Z uwolnionych na warszawskiej  Gęsiówce Żydów zorganizował kolumnę gospodarczą. Prowadził atak na niemiecką piekarnię w celu zdobycia żywności za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. Przeprowadzał kanałami członków Delegatury Rządu RP na Kraj. Dbał, aby do zwłok poległych dołączyć butelkę  z danymi personalnymi. Dzięki niemu znamy nazwiska wielu poległych z Batalionu „Zośka”.

Po upadku powstania trafił do obozu jenieckiego Bergen-Belsen, następnie w Lubece. Po wyzwoleniu przez Anglików prowadził na tamtejszych ziemiach polskie gimnazjum.

Po zakończeniu wojny, ze względu na panującą ówcześnie władzę, został zmuszony do ukrywania się, aby zapobiec aresztowaniu.

Za udział w walce z okupantem hitlerowskim, za czynny udział w powstaniu warszawskim, za osiągnięcia w pracy społecznej i zawodowej odznaczony został m.in.: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz licznymi honorowymi medalami i dyplomami.

Był wzorowym wychowawcą młodzieży, doskonałym mówcą, organizatorem pracy, cechował go życzliwy stosunek do ludzi oraz chęć i gotowość niesienia im pomocy.

Opracowali na podstawie zeszytów prof. Zdzisława Szeląga,
pwd. Julia Maliszewska i hm. Dariusz Gwiazda