Andrzej Prawda: Mazowsze zasługuje na III ligę

Jak Pan odebrał decyzję zarządu Mazowsza o zwolnieniu już po pierwszej kolejce rundy rewanżowej? Szok? Czy może był Pan na taką ewentualność w jakiś sposób przygotowany?

Andrzej Prawda (były trener Mazowsza Grójec): Za długo pracuję w tym zawodzie, żeby cokolwiek mogło mnie zdziwić lub rozczarować. Zwalniano mnie po awansach, kiedy w środku rundy byliśmy na drugim miejscu z niewielką stratą do lidera czy kiedy uratowałem zespół I-ligowej Odry Opole przed spadkiem. W związku z tym przyjąłem tę decyzję z otwartą przyłbicą, nie komentując jej, ponieważ każdy mój komentarz byłby w tej sytuacji nieobiektywny.

Mimo wszystko rozstaliśmy się po koleżeńsku. Mamy jeszcze jakieś sprawy rozliczeniowe, ale mam nadzieje, że działacze sprawnie rozwiążą ten problem i rozejdziemy się w zgodzie. Tym bardziej, że na przestrzeni ostatnich 20 lat zbyt dużo zrobiłem dla tego klubu, żeby teraz to jedno przykre zdarzenie miało zaważyć na naszych stosunkach. Dlatego nie obrażam się, nie rozdzieram szat. Jestem na etapie poszukiwania nowego pracodawcy, aczkolwiek jest to termin bardzo niezręczny z uwagi na początek rundy. Muszę się więc uzbroić w cierpliwość, i pogodzić się z losem.

Włożyłem bardzo dużo pracy w ten zespół. Mimo przegranej z Hutnikiem zagraliśmy dobre zawody. Do 70.minuty prowadziliśmy 2:1, ale wtedy przeciwnik na nasze nieszczęście zaczął robić zmiany. My tych zmian nie mogliśmy robić. Poza Danielem Witakiem i Rafałem Sobczykiem nie mieliśmy specjalnie żadnej siły rażenia. Natomiast zawodnicy, którzy weszli w Hutniku właściwie obrócili losy meczu.

Zastanawiające jest to, że jest to kolejna zmiana trenera w Mazowszu na przestrzeni kilku ostatnich lat, gdzie to odbywa się w atmosferze niedokończonego zadania, ale jak to zawsze żartuję, takie jest zbójeckie prawo działaczy, którzy płacą i wymagają.

Jak Pan podsumuje swój rok pracy w Mazowszu?

Nie chcę oceniać pierwszego okresu swojej pracy w rundzie rewanżowej ubiegłego sezonu, ponieważ nie pracowałem na swój rachunek, przejmując zespół przygotowany przez innego trenera. Poukładałem to tak, że nie spadliśmy.

Natomiast na jesieni był mój autorski zespół. Szczególnie na początku rundy wydawało się, że wszystko idzie w dobrym kierunku. Niestety, słaba ławka rezerwowych w momencie kiedy graliśmy co trzy dni spowodowała, że przyszedł kryzys. Pod koniec rundy się odbudowaliśmy, zdołaliśmy zdobyć kilka punktów i zakończyliśmy pierwszą część sezonu w środku stawki.

Zima jest zawsze trudna, ale w tym czasie z prezesem Mazowsza kontaktowało się dziewięciu zawodników. Na przeszkodzie stawała odległość lub sprawy finansowe. Chłopcy, z którymi rozmawiałem teraz z powodzeniem reprezentują kluby III-ligowych, takich jak np. Otwock czy Grodzisk Mazowiecki.

Zostaliśmy, więc tym samym składem co jesienią, okrojeni brakiem dwóch-trzech zawodników, którzy odeszli z różnych powodów. Natomiast z tym składem, z którym zostaliśmy uważam, że nadal można zagrać kilka dobrych meczów. Pokazaliśmy to nawet w tym pierwszym meczu.

Zawsze słynąłem z tego, że moje zespoły były dobrze przygotowane, i uważam, że Mazowsze jest tak przygotowane. Tylko, że czasami pierwsza jedenastka nie jest w stanie utrzymać odpowiedniego tempa i zawziętości w grze, zwłaszcza gdy przeciwnik co chwilę wprowadza na boisko świeżego zawodnika. I tak właśnie było z Hutnikiem, zabrakło nam energii. 

Zespół ma perspektywy, ale do tej grupy trzeba jednak niezbędnie dokooptować 3-4 zawodników, aby chociaż wyrównać poziom rezerwowych.

Było to dla Pana trzecie podejście do pracy w Grójcu. Ostatnie?

Myślę, że już wystarczy.

Jeżeli poprawią się warunki organizacyjne w klubie, myślę tu przede wszystkim o kwestiach finansowych, to Mazowsze stać, aby nawiązać do tych tradycji, kiedy ocieraliśmy się o II ligę. Może jeszcze takich czasów dożyjemy. Ja będę trzymał za to kciuki, bo Grójec zasługuje na III ligę. Tak samo jak Białobrzegi, Grodzisk Mazowiecki czy Otwock.

Na koniec chciałbym pozdrowić wszystkich kibiców, którzy mnie lubią i przeprosić tych, którzy mnie nie lubią. Myślę, że mimo tego ostatniego nie do końca udanego pobytu w Grójcu, zrobiliśmy dużo dobrego.

Rozmawiał Mateusz Adamski