Dom kultury z amfiteatrem w Grójcu

Hubert Konarowski jest studentem ostatniego roku architektury na Politechnice Warszawskiej. Gdy bronił tytułu inżyniera tematem jego pracy dyplomowej był projekt koncepcji architektonicznej Nowego Ośrodka Kultury z amfiteatrem w Grójcu (praca ta została oceniona na ocenę bardzo dobrą).
 
Swój projekt dyplomowy zlokalizował na "płycie" przy ul. Piotra Skargi. Jak wyjaśnia, zdecydował się na taką lokalizację ze względu na potencjał tego miejsca. - A za temat obrałem sobie dom kultury, ze względu na ciekawe wyzwanie projektowe oraz ze względu na fakt, że obecny budynek GOK ma już swoje lata, mógłby się doczekać ciekawej kontynuacji, kolejnej siedziby – dodaje.

Hubert Konarowski przyznaje, że jako mieszkaniec Grójca odczuwa, że w mieście brakuje jakiejkolwiek lokalizacji dla spotkań ludzi w każdym wieku.

Park miejski ma bardzo małą powierzchnię i to już jest dużą wadą, ale jest ich więcej: park jest dostępny tylko z dwóch stron, czyli jest przestrzenią domkniętą, sprawiającą poczucie mało bezpiecznego miejsca; zagospodarowanie parku pozostawia wiele do życzenia – są tutaj tylko ogromne, stare drzewa, nie ma żadnego ciekawego ukształtowania terenu, fragmentu jasnej łąki, czy czegokolwiek innego. Rynek ma mało zieleni, po godz. 22 nie można hałasować, mimo że to „serce” Grójca, nie można spożywać publicznie alkoholu, a niepublicznie również nie ma prawie lokali, w których można posiedzieć przy przysłowiowym piwie ze znajomymi, nie ma też zbyt wielu przyjemnych miejsc do siedzenia. Są oczywiście ławki dookoła pomnika jabłka. Jeśli zbierzemy już grupę znajomych, żeby usiąść wkoło symbolicznego owocu, będziemy wyglądali, jakbyśmy modlili się do jakiegoś boga-jabłka.

Młody inżynier zwraca uwagę, że w tym samym czasie nieopodal centrum jest miejsce, które wszyscy mieszkańcy Grójca pamiętają pozytywnie. - Płyta zlokalizowania pomiędzy szkołami ponadpodstawowymi umiera w najlepsze i wygląda już jak jakiś rozgardiasz. Świetna wizytówka, tuż przy wjeździe do miasta – stwierdza ironicznie.

W ramach swojej pracy dyplomowej mieszkaniec stworzył projekt koncepcji nowego domu kultury z funkcją amfiteatru. Zlokalizowany w miejscu opuszczonego amfiteatru, stanowi pretekst do rewitalizacji tego miejsca, stając się nową wizytówką miasta. Na teren projektu wróciłaby tradycyjna lokalna impreza – Święto Kwitnących Jabłoni, która jest okazją do relaksu i spotkań ze znajomymi w oprawie koncertów znanych wykonawców.

A tak widziałby „płytę” Hubert Konarowski:

Projektowana działka została podzielona na trzy części: budynek domu kultury, plac koncertowy oraz przebudowaną trybunę na skarpie. Dodatkowo skarpa od strony ul. Poświętne zawiera w sobie pas zieleni parkowej. Bryła domu kultury jest ustawiona wzdłuż ul. Piotra Skargi. Budynek składa się z wysokiej części głównej oraz kilku mniejszych segmentów połączonych długim przeszklonym korytarzem. Część główna mieści w sobie wejście do budynku, foyer oraz salę widowiskową, która ma otwieraną ścianę (scenę) na zewnętrzne trybuny. Z foyer rozchodzą się dwa korytarze, które prowadzą do segmentów: tanecznego; multimedialnego/malarstwa i rzeźby; muzycznego oraz biurowego z restauracją na piętrze, dostępną z poziomu terenu. Obiekt ze względu na zielone otoczenie został zaprojektowany w minimalistycznym charakterze. Prostota w kształtowaniu wyglądu architektury jest osiągnięta poprzez zastosowanie dwóch materiałów: drewna klejonego (CLT) oraz szkła. Drewno zostało wykorzystane do konstrukcji ścian oraz estetycznych stropów opartych na rusztach, a szkło zapewnia relację wnętrza z zielonym otoczeniem.