Oto treść komunikatu Instytutu Ordo Iuris w tej sprawie:

Do Instytutu Ordo Iuris zgłosiła się rodzina z Grójca, wobec której prowadzone jest postępowanie o ograniczenie władzy rodzicielskiej. W ramach środków zabezpieczających, czwórka małoletnich dzieci została umieszczona w pieczy zastępczej na czas postępowania. Pomimo istnienia szeregu problemów wychowawczych i trudności w wypełnianiu zadań przez rodziców, prawnicy z Centrum Interwencji Procesowej Ordo Iuris doszli do przekonania, że umieszczenie dzieci w pieczy zastępczej (także na czas trwającego postępowania) w tym przypadku stanowi zbyt daleką ingerencję w prawo rodziców do wychowania dzieci. Zdaniem prawników, rodzina potrzebuje wsparcia systemu socjalnego, np. w osobie asystenta rodziny.

Sprawa dotyczy rodziców czwórki dzieci. Już na samym początku prowadzonego postępowania, jeszcze przed pierwszym terminem rozprawy, sąd rodzinny zdecydował o umieszczeniu małoletnich (w trybie zabezpieczenia) w domu pomocy społecznej dla dorosłych osób niepełnosprawnych intelektualnie oraz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Wybór takiej placówki był uzasadniany faktem, że dzieci posiadają opóźnienia rozwojowe, w różnym stopniu zaawansowania.

Postępowanie zostało wszczęte na podstawie wniosku o wgląd w sytuację rodzinną dzieci, skierowanego z placówki edukacyjnej, do której małoletni uczęszczali. We wniosku o wgląd szkoła zarzuciła, że m.in. dzieci nie funkcjonują w szkole w sposób prawidłowy oraz są zaniedbane przez rodziców.

Twierdzenia szkoły są sprzeczne z opiniami z nowych szkół, do których zaczęły uczęszczać dzieci po odebraniu ich spod opieki rodziców. W opiniach sporządzonych na prośbę matki, nowe placówki edukacyjne przekazały przeciwne opinie, wskazując na postępy małoletnich i nie potwierdziły zarzutów formułowanych przez poprzednią szkołę, która zarzucała rodzicom brak współpracy. Odmiennie wypowiadali się na ich temat wychowawcy i nauczyciele z nowych szkół i DPS.

Rodzice, zadowoleni z jakości edukacji w nowych placówkach, byli zdecydowani pozostawić w nich swoje dzieci także po ich powrocie do domu rodzinnego. Nawiązali oni dobre relacje z nauczycielami i wychowawcami w nowych szkołach, z którymi pozostają w bieżącym, stałym kontakcie odnośnie postępów dzieci oraz zachowania.

Rodzice, chcąc zachować silne więzi ze swoimi dziećmi, odwiedzają je w każdym możliwym terminie. Powodowało to po ich stronie dodatkowe utrudnienia i koszty. Ojciec musiał zwolnić się z pracy. Rodzice musieli pokrywać także koszty dojazdów do placówek. Nie powstrzymało ich to jednak przed wizytami w placówce przy każdej okazji. Pomimo kilkukrotnych wniosków rodziców o możliwość urlopowania dzieci w okresie wakacyjnym, sąd w Grójcu nie przychylił się do żadnego z nich i nie pozwolił nawet na jednodniowy pobyt do domu rodzinnego.

Wraz z końcem roku szkolnego, sąd postanowił o przeniesieniu dzieci do placówki opiekuńczo-wychowawczej typu socjalizacyjnego. Jako miejsce została wybrana placówka, która znajduje się w znacznie większej odległości od Grójca. Przeniesienie wiązało się z kolejną zmianą miejsca edukacji dzieci. Dodatkowo, rodzice nie mają bezpośredniego połączenia komunikacją publiczną, a nie posiadają auta, którym mogliby dojeżdżać na wizyty do dzieci. Spowodowało to kolejne utrudnienia w kontaktach z małoletnimi. Przy każdej wizycie dzieci okazują w stosunku do rodziców dużą tęsknotę i chcą jak najszybciej wrócić do domu.

Do zmiany placówki doszło pomimo tego, że, jak wskazywali prawnicy Ordo Iuris, będzie to sprzeczne z dobrem małoletnich dzieci, a także zdecydowanie utrudni kontakt z rodzicami. Z kolei w nowej placówce dzieci są zmuszone do funkcjonowania ze zdrowymi rówieśnikami. W związku z tym, prawnicy Ordo Iuris zaskarżyli to postanowienie. W złożonym zażaleniu przedstawili także dowody na znaczącą poprawę warunków bytowych w domu rodzinnym. W ocenie pełnomocników rodziny, zastosowany środek zabezpieczenia, w postaci umieszczenia małoletnich w pieczy zastępczej, od początku stanowił nieadekwatną ingerencję we władzę rodzicielską. Sąd Okręgowy w Radomiu, rozpoznający zażalenie, nie przychylił się do niego, utrzymując decyzję procesową sądu pierwszej instancji w mocy.

Pomimo szeregu trudności, rodzice nadal utrzymują regularny kontakt z dziećmi, odwiedzając je w każdym możliwym terminie oraz pozostając w stałym kontakcie telefonicznym. Nawiązali oni także współpracę z wychowawcami w placówce opiekuńczo-wychowawczej. Na bieżąco interesują się sprawami swoich dzieci. Rodzice podjęli się także wspólnej terapii psychologicznej, która ma także pomóc im z przezwyciężeniem trudnych emocji związanych z odebraniem dzieci.

W sprawie, pomimo zastosowania najsurowszego środka zabezpieczającego, sąd przez rok nie przeprowadził rozprawy. Ta odbyła się dopiero 30 października. Kolejny termin został wyznaczony dopiero za 3 miesiące. Dodatkowo prawnicy z Ordo Iuris złożyli kolejne wnioski dowodowe potwierdzające znaczącą poprawę warunków i możliwość powrotu dzieci pod opiekę rodziców.