Sejmowa konferencja w piętnastą rocznicę śmierci Henryka Bąka

W Sejmie odbyła się konferencja poświęcona wywodzącemu z grójecczyzny działaczowi ludowemu, byłemu więźniowi politycznemu PRL i wicemarszałkowi Sejmu, Henrykowi Bąkowi. Wzięło w niej udział kilkaset osób, rodzina, przyjaciele i znajomi zmarłego. Otwarto również wystawę pt. „Chłopi 78” pod patronatem IPN.

Prelegenci, m.in. prof. Jan Żaryn i dr Grzegorz Łeszczyński, autor bardzo ciekawej pracy doktorskiej Henryku Bąku, przypomnieli jego zasługi i działalność. Ci, którzy go znali, mieli okazję przypomnieć sobie sylwetkę człowieka, który walczył o to, że  w Polsce było normalnie. Postać Henryka Bąka warto przypominać nie tylko ze względu na jego działalność konspiracyjną czy polityczną, ale również dlatego, że był osobą niezwykle skromną, sympatyczną, nie goniącą za zaszczytami i pieniędzmi.

H. Bąk, ps. „Burza” urodził się 19 listopada 1930 r. w Lisowie (gm. Goszczyn) koło Grójca. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze jako uczeń grójeckiego liceum ogólnokształcącego, działał w ZMW „Wici”, w 1947 r. został aresztowany za działalność na rzecz PSL. W 1948 r. założył i dowodził antykomunistyczną organizację, Polską Szturmówkę Chłopską, liczącą w największym momencie rozwoju 500 osób, zrzeszającą głównie młodych rolników z powiatu grójeckiego oraz płockiego i rypińskiego. Cztery lata później aresztowany, przeszedł ciężkie śledztwo w grójeckim UB, m.in. przypalano mu twarz rozgrzanym pogrzebaczem, skazany przez sąd wojskowy na czternastokrotną karę śmierci, w 1957 r. warunkowo zwolniony z więzienia. Pod koniec lat siedemdziesiątych był jednym z twórców niekomunistycznego ruchu ludowego. W lipcu 1977 r. rozpoczął wydawanie pisma „Postęp. Kwartalnik niezależny”, jednego z pierwszych podziemnych periodyków w tamtych czasach w kraju. Jesienią 1978 był współzałożycielem Tymczasowego Komitetu Niezależnego ZZ Rolników, w 1980 r. był współorganizatorem Komitetu Założycielskiego NSZZ Rolników (przekształconego w Solidarność Wiejską) i jednym z organizatorów I Ogólnopolskiego Zjazdu NSZZ Rolników Solidarność Wiejska.

W latach 1980-81 był członkiem Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność. W stanie wojennym internowany. Po zwolnieniu z więzienia w październiku 1982 r., działał w podziemnych strukturach Solidarności Wiejskiej, wydawał pisma podziemne dla mieszkańców wsi. Pod koniec lat osiemdziesiątych rozpoczął proces odradzania Polskiego Stronnictwa Ludowego, w 1989 r. został prezesem tzw. wilanowskiego PSL. W wyborach parlamentarnych w 1989 r. bezskutecznie startował jako kandydat niezależny do Senatu z woj. radomskiego. W następnych wyborach został posłem z tamtego okręgu wyborczego z listy PSL Porozumienie Ludowe. Przez dwa lata pełnił funkcję wicemarszałka Sejmu. Zmarł 29 sierpnia 1998 roku. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnej parafii w Przybyszewie.

Tomasz Plaskota