Wzruszające pożegnanie Krystyny Krawczykowskiej. Uosobienie nauczycielskiej charyzmy

Publiczna Szkoła Podstawowa Nr 2 w Grójcu pożegnała w mediach społecznościowych zmarłą Krystynę Krawczykowską, która przez trzy dekady sprawowała funkcję zastępcy dyrektora.

Nadszedł moment, aby wspólnie pożegnać osobę, która w życiu Dwójkowej wspólnoty, przez wiele lat zajmowała wyjątkowe  miejsce.

Krystyna Krawczykowska, przez trzy dekady sprawowała funkcję zastępcy dyrektora.

Pamiętamy ją jednak również jako znakomitą  nauczycielkę  nauk przyrodniczych , która kolejnym pokoleniom  wychowanków wpajała szacunek wobec  otaczającego ich świata, albowiem jej autentyczna miłość do natury  była najlepszą lekcją jaką mogli otrzymać , wykraczającą poza podręcznikowe schematy.

Organizowała fotograficzne konkursy na najpiękniejszy zwiastun wiosny, hodowle   fasolek i rzeżuch, eksperymenty i projekty przyrodnicze oraz charytatywne akcje różnego formatu.

Była ogromną miłośniczką zwierząt, ekologiczną aktywistką i propagatorką prozdrowotnego stylu życia, na długo zanim stało się to powszechnie modne.

Co może być lepszego niż  spotkanie na swojej drodze inspirującego przewodnika po fascynującym świecie przyrodniczych tajemnic?

Biada jednak temu, kto dał się zwieść pozorom gdyż pomimo  filigranowej postury  i burzy jasnych włosów, potrafiła być niczym Napoleon w spódnicy.  Stanowcza, niezwykle uporządkowana i skrupulatna, budząca powszechny respekt.

Obraz pani dyrektor  siedzącej w słonecznym gabinecie, przy wielkim biurku,  nad piętrzącym się stosem dokumentów, sprawozdań i analiz pojawia się często  w naszej pamięci.

Pozostaje zagadką, jakim cudownym sposobem była w stanie zapanować nad wszelkimi meandrami szkolnej biurokracji ?

A  jednak to właśnie dzięki niej , z chaosu wyłaniał się ład i porządek.

Zapamiętamy ją również jako znakomitego organizatora wszelkich szkolnych uroczystości, jej krasomówczy  talent i łatwość, z jaką była w stanie zapanować nad salą wypchaną po brzegi niesforną dzieciarnią , przeszły do Dwójkowej  historii.

Zupełnie wyjątkowa kombinacja niepodważalnego szacunku  oraz sympatii , którą była darzona, sprawiały, iż  cichły rozmowy, a zgromadzona publiczność zaczynała słuchać.

Oto uosobienie nauczycielskiej  charyzmy w najlepszym wydaniu.

Niech więc za sprawą internetowych zapisów przywołujących jej postać, przemówią ci, którzy mieli zaszczyt ją poznać: „ ogromna strata osoby pełnej miłości i zasad”,  „zapamiętam jako pomocnego i empatycznego człowieka”,  „biologia z panią Krawczykowską była wyjątkowa”, „filar uśmiechu i życzliwości Dwójki”….

A przecież są to jedynie drobne okruchy wspomnień…

Wyrusza w ostatnią podróż postać dużego  formatu , a my, którzy pozostajemy, pragniemy niezmiennie pielęgnować wartości, którym hołdowała: wrażliwość, uważność i szacunek wobec wszystkiego co stanowi  wszechświat, w którym żyjemy.

Łączy nas pamięć…
Łączy nas Dwójka…