Wspomnienie profesora Zdzisława Szeląga

Pana Profesora po raz pierwszy spotkałem w 2004 r. w bibliotece Liceum Piotra Skargi w Grójcu. Miałem w ręku I tom powieści Sienkiewicza Quo vadis i chyba właśnie dlatego Pan Profesor zapytał mnie:

- Pan jest nauczycielem polskiego?

Później wielokrotnie spotykałem Pana Profesora w szkole. Przychodził przeglądać dokumentację niezbędną do przygotowywanego opracowania o grójeckim liceum. Gdy podjąłem pracę w Grójeckim Ośrodku Kultury okazało się, że Pan Profesor też był tam częstym gościem. Odwiedzał m.in. grójecką bibliotekę, która wówczas mieściła się nad Galerią GOKu.

Pan Profesor żywo interesował się przygotowanymi przeze mnie tekstami, zawsze mogłem liczyć na jego wskazówki. Przychodził także z prośbą o sprawdzenie w Internecie informacji, co do których nie był pewien. To była szczególna cecha, zawsze dbał o to, żeby to co publikuje było sprawdzone i potwierdzone. Pamiętam jak kiedyś w czasie jednaj rozmowy wspomniałem postać generała Jana Jagmin-Sadowskiego, który jak podaje wiele źródeł urodził się w Grójcu, Pan profesor z miejsca zareagował i powiedział, że są w tym zakresie wątpliwości.

Bliżej Pana Profesora poznałem, gdy pojechaliśmy razem do drukarni w Radomiu gdzie ustalał szczegóły dotyczące edycji jego opracowania o Liceum Piotra Skargi w Grójcu. Opowiadał mi wówczas o swoich studiach, działalności naukowej i pracy zawodowej.

Zdzisław Piotr Szeląg urodził się 4 listopada 1932 w Ochmanowie k. Wieliczki. Dzięki stypendium Towarzystwa Burs i Stypendiów oraz pomocy ks. Józefa Kalemby ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Matejki w Wieliczce. Filologię polską ukończył w PWSP w Katowicach. Dyplom magisterski uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim w 1961 r. Pracował w Liceum Ogólnokształcącym w Mogielnicy (1954-1962), w Grójcu (1962-1976). Zaocznie studiował filologię rosyjską w PWSP w Warszawie (1955-1956). Ukończył Studium Bibliotekarskie Ministerstwa Kultury i Sztuki (1959). Był członkiem i prelegentem Powiatowego Zarządu Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (1962-1975), przewodniczącym Klubu Literackiego Nauczycieli przy Zarządzie Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie (1968-1975), współredaktorem Zeszytów Literackich (1970-1971), wiceprezesem, potem prezesem Podmiejskiego Oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (1969-1974), członkiem Komisji Ogólnopolskiej Olimpiady Języka Polskiego w Warszawie (1974-1976).

W 1975 zorganizował w Grójcu oddział Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, którego prezesem pozostał do śmierci. Jako nauczyciel grójeckiego liceum opublikował 43 artykuły naukowe oraz inedita.

W 1976 podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach - dziś jest to Uniwersytet Humanistyczno – Przyrodniczy. Od 1987 pracował w Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Radomiu. Doktoryzował się w na Uniwersytecie w Poznaniu (1978), gdzie również habilitował się (1991). W 1993 został profesorem tejże uczelni. W 1995 przeszedł na emeryturę. Zainteresowania jego koncentrowały się na historii literatury romantyzmu, literatury zabronionej i jej rozpowszechnianiu. Opublikował około 800 artykułów, studiów, szkiców, recenzji, oraz książek. Był stypendystą Towarzystwa Historyczno - Literackiego w Paryżu (1990), Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce (1991). Został wyróżniony: Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989) i medalami: Zasłużony dla Powiatu Grójeckiego (2005) i Za Zasługi dla Gminy Grójec (2008).

Zmarł 26 października 2011 r. Spoczął na starym cmentarzu przy ulicy Mszczonowskiej w Grójcu.

Marcin Grzędowski