„Kazania sejmowe” ks. Piotra Skargi – dzieło wciąż aktualne

Rocznica urodzin ks. Piotra Skargi, którą obchodziliśmy 2 lutego oraz rozpoczęcie przez kardynała Stefana Dziwisza jego procesu beatyfikacyjnego to doskonała okazja, aby przypomnieć jego najbardziej znane dzieło, „Kazania sejmowe”.

Wybitna książka, ukazująca powiązanie miłości do Boga z miłością do Ojczyzny. „Kazania sejmowe” ks. Piotra Skargi zadziwiają trafnością diagnoz, precyzją określenia problemów, jasnością wskazań drogi naprawy Rzeczypospolitej. Przede wszystkich zaś uderza ich niewiarygodna wręcz aktualność w obecnej sytuacji Ojczyzny.

Dr Robert Kościelny uwspółcześnił formę Kazań, sprawiając, że ich treść dostępna jest dzisiejszemu czytelnikowi, i opatrzył je komentarzami, ukazującymi kontekst historyczny poruszanych przez ks. Skargę kwestii, zaś prof. Krzysztof Szczerski, w klarowny sposób odniósł przesłanie Jezuity do problemów współczesnej Polski. Trudno o czytelniejszy i spójniejszy zbiór wskazówek mówiących, czego obywatele mogą i powinni wymagać od tych, którym powierzyli rządy w swojej Ojczyźnie.

„Kazania sejmowe” (…) powinny trafić na wszystkie biurka w rozlicznych gabinetach obozu władzy, parlamentu i władz lokalnych. Powinny trafić tam po to, by wstrząsnąć osobami sprawującymi na wszystkich poziomach rządy – poprzez odniesienie ich życia, ich działań do norm dobra wspólnego i prawdziwej miłości Ojczyzny oraz służby dla niej – pisze we wstępie prof. K. Szczerski i dodaje – W „Kazaniach sejmowych” znajdziemy w tym względzie, być może dla niektórych nawet szokujące, bardzo mocne rozróżnienie między „polityką bydlęcą” albo „diabelską”, która kieruje się tylko pożytkami doczesnymi, a polityką mającą na względzie także dobra wieczne. Ta pierwsza – „bydlęca” – wypełnia dziś życie polityczne prawie w całości, mało tego, wydaje się nam, że tak właśnie było od zawsze: polityk jest od tego, by skutecznie zadbać o podatki, ciepłą wodę w kranie i boiska sportowe. Ale nie o duszę człowieka. Ks. Skarga nawołuje do zupełnie innego podejścia, do podniesienia poprzeczki polityce, do spojrzenia w górę, a nie tylko w ziemię.

Opr. TP