W niedzielę 14 sierpnia o godz. 14.00 na skwerze w parku przy ul. Piotra Skargi 6 zostanie odsłonięta pamiątkowa tablica. O godz. 18.00 w kościele parafialnym św. Mikołaja odbędzie się msza święta w intencji Ludwika Michalskiego oraz koncert muzyki symfonicznej.

Sylwetkę Ludwika Michalskiego przybliża opracowanie przygotowane przez jego syna Tadeusza oraz burmistrza Grójca Dariusza Gwiazdę:

Michalski Ludwik - ur. 14 sierpnia 1912 roku we wsi Wojny, zmarł 1985 r. W ramach swojej działalności przyjął pseudonim „Fil”.

Był nauczycielem związanym z Grójeckim, zamieszkaniem, pracą zawodową oraz działalnością harcerską, a także konspira. Twórca Hufca ZHP w Grójcu w 1936 r., a później twórca Szarych Szeregów, członek Związku Walki Zbrojnej, por. Armii Krajowej w pow. grójeckim, współpracownik Komendy Głównej Szarych Szeregów, kwatermistrz batalionu „Zośka”. Od początku kariery zawodowej jako nauczyciel, tworzył oraz umacniał szeregi ZHP.

W 1936r. władze oświatowe przeniosły go Publicznej Szkoły Powszechnej nr 3 im Ks. Piotra Skargi w Grójcu, gdzie dzięki jego zapobiegliwości i wysiłkom harcerstwo w grójeckim rozwinęło się. W 1937 rozpoczął studia, które przerwała wojna. Powróciwszy z kampanii wrześniowej, zorganizował w październiku 1939 spotkanie zaufanych harcerzy starszych. Powołał w kwietniu 1940 Szare Szeregi Hufiec Grójec „Wolni” i przyjął ps. „Fil”.

Ludwik Michalski, będąc w Grójcu, podczas wojny prowadził tajne komplety, współredagował konspiracyjną gazetkę SzSz pt. „Na Posterunku”, przez pewien czas, w jego mieszkaniu przy ul. Laskowej, pracowała tajna radiostacja AK.

W styczniu 1944, w związku z grożącym mu aresztowaniem, opuścił Grójec i nawiązał kontakt z hm. Stanisławem Broniewskim, ps „Orsza” i stał się współpracownikiem Kwatery Głównej, przyjmując ps. „Szer”. Będąc w Warszawie brał udział w akcjach dywersyjnych z ramienia batalionu „Zośka”.

Podczas Powstania Warszawskiego włożył dużo wysiłku w umundurowanie i wyżywienie powstańców. Z uwolnionych na warszawskiej Gęsiówce Żydów zorganizował kolumnę gospodarczą. Prowadził atak na niemiecką piekarnię w celu zdobycia żywności za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. Przeprowadzał kanałami członków Delegatury Rządu RP na Kraj. Dbał, aby do zwłok poległych dołączyć butelkę z danymi personalnymi. Dzięki niemu znamy nazwiska wielu poległych z Batalionu „Zośka”. Po upadku powstania trafił do obozu jenieckiego Bergen-Belsen, następnie w Lubece. Po wyzwoleniu przez Anglików prowadził na tamtejszych ziemiach polskie gimnazjum.

Po zakończeniu wojny, ze względu na panującą ówcześnie władzę, został zmuszony do ukrywania się, aby zapobiec aresztowaniu.

Za udział w walce z okupantem hitlerowskim, za czynny udział w powstaniu warszawskim, za osiągnięcia w pracy społecznej i zawodowej odznaczony został m.in.: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz licznymi honorowymi medalami i dyplomami.

Był wzorowym wychowawcą młodzieży, doskonałym mówcą, organizatorem pracy, cechował go życzliwy stosunek do ludzi oraz chęć i gotowość niesienia im pomocy.